Vaff

Kántrí

Ég hef lengi haft mikið dálæti á kántrí tónlist, þá sérstaklega kántrí tónlist sem er samin og flutt af konum. Ég á góðar minningar af mér sem lítilli stelpu að syngja með Tammy Wynett. Á vissum tímabilum í mínu lífi, sérstaklega á unglingsárunum, hef ég ekki haft hátt um ást mína á kántrí sökum ótta við að vera álitin púkó. Já það er nú fátt verra en að vera álitin púkó. Á síðustu árum hef ég verið meira og meira að sættast við kántrístelpuna í mér. Ég var rétt áðan að hlusta á hana Lorettu Lynn og fékk smávægilegan kökk í hálsinn. Ég fór þó ekki að gráta. Grátur er veikleikamerki og ég mun aldrei gerast sek um slíkan ósið. Ég furða mig stundum á því hvers vegna ég tengist kántrí kerlingunum mínum svona sterkum böndum. Ég hef aldrei verið gift drykkjusjúkling sem ég hef þurft að taka ákvörðun um að standa með, pabbi minn hefur hvorki unnið í kolanámu né verið prestur, ég hef aldrei búið í smábæ þar sem allir eru að tala um vandræðin á heimilinu mínu, ég hef aldrei unnið í verksmiðju (hvorki frá 9-5 né frá 8-4) ég hef aldrei átt kærasta sem hefur haldið framhjá mér með bestu vinkonu minni og hef lítið sem engin kynni almennt af svona forboðnum ástum. Ég á ekki einu sinni kúreka hatt. Annars er þetta textinn sem olli sorginni, þessi orð finnst mér alltaf frekar dapurleg:

I brought along our little babies
'Cause I wanted them to see
The woman thats burning down
Our family tree.

No, I didn't come to fight
If he was a better man I might
But I wouldn't dirty my hands
On trash like you, no.

Bring out the babies, daddy
That's who they've come to see
Not the woman thats burning down
Our family tree

Flokkur: Tónlist | 6.5.2007 | 14:58 (breytt kl. 21:35) | Facebook