Skilaboð til íslenskra kvenna?

Þegar kona á orðaskipti við karl sem hún hittir á förnum vegi ber henni að taka skýrt fram, fyrir framan vitni, að hún vilji ekki stunda með honum kynlíf. Ef hún gerir það ekki er hún þar með að bjóða hinum ókunnuga manni aðgang að líkama sínum. Þegar karlmaður beitir sínu karlmannlega afli á líkama konu þannig að það skilji eftir mikla áverka er það ekki ofbeldi nema að konan kalli „hjálp” þannig að til hennar heyrist. Sér í lagi á þetta við ef konan hefur neytt áfengis. Hér ber að taka fram að framburður kvenna af slíkum atburðum, hversu trúverðugur sem hann er, hefur alltaf minna vægi en framburður karla, þrátt fyrir að misræmi kunni að vera í þeim framburði.

    

Meira um málið hér.

Athugasemdir

[Fransman (IP-tala skráð) 7.7.2007 kl. 18:00]

En ef að hans frásögn af atburðarrásini sé sú rétta ?

[Vaff, 7.7.2007 kl. 18:10]

Sjálf vona ég að hans frásögn sé sú rétta, því annað væri auðvitað alveg hreint agalegt. 

Hins vegar eftir að hafa lesið dóminn, allann, finnst mér við hæfi að koma þessum skilaboðum áleiðis. Því þetta er það sem kemur fram þar.