Grínstelpan mikla

Dóttir mín er mikil sögukona. Hún á það einmitt til að segja fólki sem við hittum sögur eða jafnvel brandara. Iðulega byrjar hún voða spennt með alveg hreint frábæra gamansögu tilbúna. En svo þegar hún er komin inní miðja sögu man hún ekki alveg eitthvað eitt atriði og byrjar þess vegna bara uppá nýtt. Ég held að hún voni að sagan muni rifjast betur upp fyrir henni ef hún segir hana aftur. Auðvitað þarf hún að útskýra á mjög nákvæman hátt tengsl sín við hverja einustu manneskju sem kemur fyrir í sögunni. Þegar þetta gerist stend ég og brosi breitt. Það sem gleður mig mest er að fylgjast með þeim sem er að hlusta. Best er þegar hún segir einhverju sem við þekkjum lítið sögu, einhverjum á hraðferð.

19. júní

Til hamingju með daginn. Er á leiðinni úr húsi og ætla því að reyna að finna eitthvað bleikt. Verst að ég passa ekki í fötin af dóttur minni. 

Morgunblogg

Rétt áður en ég vaknaði dreymdi mig að ég væri að vakna. Ég fór fram úr hellti uppá kaffi og kveikti á tölvunni. Ég opnaði þessa síðu og sá að það voru 11 komment við síðustu færslu. Ég hugsaði; 11 komment!! Þetta hlýtur að vera draumur. Og það var það því stuttu síðar vaknaði ég. Þegar ég vaknaði hellti ég uppá kaffi og sá að það var engin mjólk til og labbaði því útí búð. Þegar ég var komin útí búð sá ég annan Flugger bróðurinn. Ég hugsaði; bíddu bíddu, Flugger bróðirinn!!! Þetta hlýtur að vera draumur. En ég vaknaði ekki því ég var þegar vöknuð. Þegar ég áttaði mig á því að þetta væri ekki draumur byrjaði ég að svitna, eins og maður gerir þegar maður sér einhvern frægan. Ég sagði við sjálfa mig að núna myndi reyna á mig hvort ég þori að lifa lífinu lifandi. Og ég lét bara vaða. Ég sló í Flugger bróðirinn og sagði; bara alltaf að mála!!! Svo hló ég. Ég hló alla leiðina heim úr búðinni. Ég er hlæjandi líka núna. Það er ferlega fyndið að vera ég.

Rosalega langt blogg

Katrín Anna sem hefur undanfarin ár starfað sem talskona Femínistafélags Íslands er að fara að snúa sér að öðrum verkefnum. Ég hef beðið með smá eftirvæntingu að sjá hver tæki við. Í dag komst ég að því að það er engin önnur en vinkona mín hún Auður Magndís. Þetta eru góðar fréttir því þessi unga kona er með einsdæmum klár, hugrökk og fyndin, rétt eins og Katrín Anna. Ég er nokkuð viss um að talskonu starfið sé ekki fyrir hvern sem er, að það þurfi alveg einstaklega sterka manneskju til þess að sinna því vel. Mér finnst Katrín Anna hafa staðið sig eins og hetja og hef trú á því að Auður muni geri slíkt hið sama.  

Ég hef stundum heyrt því fleygt fram að femínistar hafi aðeins skaðað jafnréttisbaráttuna. Þá hefur verið bent á einhver dæmi sem þykja ýkt eða sem einhverjum þykja skerða frelsi. Til dæmis hefur kona sem hefur doktorsgráðu í fjölmiðlafræði og starfar m.a. sem stundakennari við háskólann verið nefnd sem dæmi.

Samkvæmt skilgreiningu Femínistafélags Íslands þá er femínisti karl eða kona sem veit að jafnrétti hefur ekki verið náð og vill gera eitthvað í því. Ég hef venjulega skilgreint mig sem femínista en finnst ég stundum ekki alveg falla undir skilgreininguna þar sem ég upplifi ekki að ég sé markvisst að vinna að jafnrétti alla daga. En ég er á þeirri skoðun að það sé ekki jafnrétti á milli kynjanna, og reyni eftir fremsta megni að bæta stöðuna og þá sérstaklega vera sjálf meðvituð.

Fullt af fólki skilgreinir sig sem femínista og fullt af fólki tekur þátt í starfi Femínistafélagi Íslands. Ég hef ekki sömu skoðun á öllum málum og allir femínistar, ég hef örugglega ekki sömu skoðun á því hver sé besta leiðin til þess að berjast fyrir jafnrétti og allir femínistar eða hvenær jafnrétti sé náð. En á meðan ég er ekki sjálf að koma með neina lausn, eða að berjast, þá finnst mér ég ekki vera í stöðu til að standa á hliðarlínunni og gangrýna aðferðir þeirra sem eru að gera það.

Ég er oft upptekin af forskriftum samfélagsins. Á sama tíma og mér finnst þær alveg sérstaklega áhugaverður geta þær líka valdið mér mikilli gremju. Þetta eru þær fyrirfram gefnu hugmyndir sem flest okkar hafa um eðlislægan mun á körlum og konum, sem ég tel að sé ekkert endilega til staðar. Þar sem ég er á fertugsaldri hef ég orðið þess vör að karlar og konur eru líkamlega ólík, og ætla ekki að þræta við nokkurn mann um það. Konur og karlar hafa líka oft ólíka persónueiginleika, en ég er þess fullviss að þar spilar félagsmótun stóran þátt. Margir karlar eru ólíkir mörgum konum, en margar konur eru líka ólíkar mörgum konum. Þessi gremja mín hefur orðið til þess að ég er ekki alltaf vinsælasta stúlkan í boðum þar sem ég sé mig iðulega tilneydda til að leiðrétta fólk þegar það byrjar með sína “karlar eru frá Mars og konur frá Venus” frasa.

Ég hef stundum spáð í því af hverju sumt fólk gagnrýnir aðferðir Femínistafélags Íslands af eins mikilli hörku og reiði og hefur stundum verið gert. Ég skil að það eru einhverjir sem telja að það sé jafnrétti sé núþegar til staðar og þess vegna þurfi ekkert að berjast fyrir því en ég skil samt ekki hörkuna í gagnrýninni. Sumir upplifa ef til vill að það sé verið að taka eitthvað frá því, t.d. aðgang að klámi eða hærri laun fyrir sömu vinnu.

Ég tel að svona almennt séð hafi starf femínista innan Femínistafélags Íslands vakið marga til meðvitundar um það að fólk verður að hafa frelsi til þess að hafna klámi. Þegar klám er út um allt, t.d. í auglýsingum, við kassann í 10-11 hefur fólk lítið frelsi til að velja það ekki. Eins verður fólk að fá að hafa frelsi til að gera það sem það langar til að gera óháð því hvort það teljist kvenlegt eða karlmannlegt.

Uppáhalds lagið mitt í dag

Enginn veit fyrr en reynir á
Hvort vini áttu þá.
Fyrirheit gleymast þá furðu fljótt
þegar fellur á niðdimm nótt

Já sagt er að, þegar af könnunni ölið er
Fljótt þá vinurinn fer
Því segi ég það, ef þú átt vin í raun
Fyrir þína hönd - Guði sé laun.

Því stundum verður mönnum á
Styrka hönd þeir þurfa þá
þegar lífið, allt í einu - sýnist einskisvert
Gott er að geta talað við - einhvern sem að skilur þig
Traustur vinur - getur gert - kraftaverk

Mér varð á, og þungan dóm ég hlaut
Ég villtist af réttri braut
Því segi ég það, ef þú átt vin í raun.
Fyrir þína hönd - Guði sé laun

Því stundum verður mönnum á
Styrka hönd þeir þurfa þá
Þegar lífið, allt í einu - sýnist einskisvert
Gott er að geta talað við - einhvern sem að skilur þig
Traustur vinur - getur gert - kraftaverk

Sóló

Mér varð á, og þungan dóm ég hlaut
Ég villtist af réttri braut
Því segi ég það, ef þú átt vin í raun.
Fyrir þína hönd - Guði sé laun

Því stundum verður mönnum á
Styrka hönd þeir þurfa þá
Þegar lífið, allt í einu - sýnist einskisvert
Gott er að geta talað við - einhvern sem að skilur þig
Traustur vinur - getur gert - kraftaverk

Spakmæli Margrétar

Það skiptir litlu máli hvað þú veist og hvað þú getur. Það skiptir miklu máli hvað þú gerir.

Höfundur: óþekkur.

Ég bara spyr!

 

Ég, eins og aðrir, bý í samfélagi með fullt af óskráðum reglum. Oft eru reglurnar þannig að engum dettur í hug að spyrja sig að því hvers vegna hlutirnir séu á einn veg en ekki annan. Ein af þessum reglum er konur eiga aðeins að hafa hár á höfði. Þangað til fyrir nokkrum árum var nóg að konur fjarlægðu hár undir höndum og fótum. Í dag er það ekki nóg. Umræðan um þessa nýjung varð töluverð fyrir nokkrum árum. Talað var um tískubylgju. Brasilískt vax varð víst vinsælt hjá ungum konum. Ég man eftir að hafa hlegið dálítið af þessu í einhverju kvennaboði og að ein hristi höfuðið og furðaði sig á því hvað konur væru að láta hafa sig út í. Ég hef orðið vör við það á mínum ferðum í líkamsræktina að þetta hefur ekki gengið yfir.

 

Þegar ég hef spurst fyrir um þetta hef ég heyrt fólk tala um ástæður eins og þægindi og þrifnað. Sjálf held ég mér nokkuð hreinni með því að fara í bað daglega. Og þægindi? Tja, ég hef einu sinni séð svona brasilískt vax í sjónvarpinu og það virkaði mjög lítið þægilegt. Stundum hef ég leyft mér að safna hári undir höndum og á fótum. Ég segi leyft mér vegna þess að mér finnst það mikill munaður að sleppa þessum rakstri. Einu óþægindin við að raka mig ekki á þessum stöðum er hvað ég er rosalega meðvituð um að það sé alveg hreint stranglega bannað. En þegar ég sleppi því spara ég bæði mikinn tíma og peninga. Allar háreyðingarvörur eru rándýrar. Þær geta verið rándýrar þar sem fyrir svo rosalega margar konur og eru þær nauðsynjavörur.

 

En ég er jafn mótuð og aðrir og á þess vegna sjálf til dæmis rosalega erfitt með það að fara í sund þegar ég hef verið að leyfa mér að slaka á.

 

Ég man ennþá eftir því þegar ég sat á veitingarhúsi fyrir þó nokkrum árum síðan með samstarfsfélögum mínum, sem flestir voru karlar, og talið barst að líkamshárum kvenna. Ég sagði að líkamshár kvenna væru auðvitað í sjálfu sér ekkert óæskileg eða ljót heldur væri bara búið að móta okkur til þess að finnast það. Ég sagði að mér þætti það svo sem ekkert skrítið þar sem það væri rosalegt hagsmunamál fyrir svo marga að líkamshár kvenna (já og reyndar karla líka, t.d. hef ég aldrei séð vel hært karlmannsbak í neinni auglýsingu eða bíómynd) þættu óæskileg. Þeir karlar sem sátu við borðið litu auðvitað á mig eins og ég hlyti að vera orðin eitthvað biluð. Svo var ég einmitt spurð að því hvort ég væri kannski svona femínisti. Ég var samt ekki að vinna á dekkjaverkstæði á þessum tíma heldur hjá fjölmiðli.

 

Stundum velti ég því fyrir mér hvort klámiðnaðurinn sé í samstarfi við fyrirtæki í háreyðingabransanum.

Fréttir dagsins

"Háskóli Íslands dúxaði í úttekt"

 Ekki aðeins bestur heldur líka ódýrastur.

 

Bloggleysa

Fyrir um það bil tveimur vikum síðan dó fartölvan mín. Án nokkurra viðvaranna slokknaði á tölvunni minni. Ég leitaði til tölvusérfræðings í von um að hægt væri að ná eitthvað af gögnunum mínum tilbaka. En svo var ekki, það er allt farið. Ef einhver hefði spurt mig fyrir aðeins mánuði síðan hvað væri það versta sem gæti komið fyrir mig hefði ég einmitt sagt þetta, þ.a.s. að týna öllum gögnunum mínum. Ástæðan fyrir því að ég er að skrifa þetta er að mér finnst það bara svo merkilegt hvað þetta er samt lítið alvarlegt. Ég hef reyndar verið frekar dugleg við að senda mér hitt og þetta þegar ég hef verið að vinna að einhverju bæði heima og uppí vinnu. Þannig að ég á rosa mikið af dóti á netinu. En allar myndirnar mínar eru auðvitað farnar. Sem er svo sem ekki svo slæmt þegar maður er að vanda sig við að lifa aðeins fyrir hvert augnablik.

 

Ég hef því verið tilneytt til þess að eyða kvöldum mínum í annað en vinnu eða internet flakk síðustu tvær vikur. Ég hef þurft að hætta vinna þegar ég er ekki á skrifstofunni minni. Á kvöldin hef ég spilað við dóttur mína, lesið í bókum, spjallað við nágrannan minn, horft á sjónvarpið, grillað með góðum vinum og sett á mig svona konu andlits maska (af því að ég er einmitt kona). Og auðvitað er ég lukkulegri en ég hef verið í langan tíma, með mun minni vöðvabólgu og aðeins færri hrukkur undir augunum (sem er einmitt alltaf markmið í mínu lífi).

 

Núna er reyndar ekki að marka. Núna er ég að eyða kvöldinu mínu ein hérna á skrifstofunni. Mér líður bara svo vel hér. Ég er með skrifstofu á besta stað í bænum, með frábæru útsýni. Ekkert fer framhjá mér þegar ég er hér. Það kemst engin inn eða út af geðdeild án þess að ég verði þess vör út um gluggann minn. Sem er gott.

 

Nú gæti einhver haldið að boðskapur bloggfærslu minnar væri að það sé gott að slaka á og eyða tíma með þeim sem manni þykir vænt um. Og hann má svo sem alveg vera það líka. En ég ætlaði samt bara að minna mína fjöldamörgu lesendur á að taka backup. Siggi ætlar að setja nýjan harðadisk í tölvuna mína á morgun. Og þá get ég farið að blogga eins og vindurinn.  

Kynlíf

Í mörg ár hef ég einmitt furðað mig á því að konur skuli nota þessa svokölluðu P pillu. Það er mín reynsla að þegar þessum hormónum er neytt sé engin þörf á getnaðarvörn lengur þar sem hún drepur alla löngun í kynlíf. En ef ekki pillan hvað þá, er spurt á mbl.

Nú til dæmis er hægt að nota koparlykkjuna. En reyndar er varla þörf fyrir getnaðarvörn þegar hún er notuð þar sem blæðingar standa þá nánast yfir í þrjár vikur í hverjum mánuði. Hægt er að nota hormónalykkjuna með staðbundnum hormónum. En þrátt fyrir staðbundna hormóna fara þeir samt útí blóðið og valda sömu, en vægari, aukaverkunum og pillan. Hægt er að nota smokkinn. En þar sem mörgum þykir hann mjög svo púkó kemur hann frekar í veg fyrir getnað með því að drepa alla stemmningu. Hægt væri að nota hettuna, ef það væri ekki búið að taka hana af markaði. Fyrir utan hin og þessi óþægindi sem þessar getnaðarvarnir valda þá er þetta allt saman fokdýrt.

Eftir þessar litlu vangaveltur mínar væri ég til í að heyra í fólki sem hefur verið að tauta um það að það ríki jafnrétti á milli kynjanna í vestrænum samfélögum. Mig langar nefnilega til að vita hvers vegna hormónapillan fyrir karla hefur ekki verið sett á markað. Já já það er löngu búið að framleiða hana.

Persónulega vill ég ekkert endilega að karlar fari að nota hormóna. Mér þykir vænt um marga karla, og vill þeim ekkert illt. Mér finnst bara súrt að svo margir telji það sjálfsagt að konur noti getnaðarvarnir sem dragi úr lífsgæðum þeirra.

Á mínum yngri árum þótti ég bæði uppátækjasöm og hress. En með auknum þroska hef ég lært að forðast þetta fyrirbæri. Kynlíf er gjörsamlega ofmetið. Þetta þótti voða smart á níunda áratugnum en er síður en svo eitthvað módern. Glætan að einhver í París sé enn að stunda kynlíf.