Phd

Ef hugmyndafræði the Sectret virkar verð ég eins brosmild og hamingjusöm og fólkið á myndinni hér. En þó ekki fyrr en 2008.

Ég er heima að æfa mig fyrir Tofel. Ef prófið er svipað og þetta æfingapróf mun ég líklega ekki svitna mikið á næsta laugardag. En svo er það GRE sem mér skilst að sé aðeins meira mál. Tek kannski frá tíma í ágúst til þess að spá í því. 

Nú ætti það að vera nokkuð skýrt að það vefst ekkert fyrir mér að setja inn svona tengil á síðuna.

Kaupsýsla

Undanfarin ár hef ég fengið endurskoðanda til þess að sjá um mín skatta uppgjör. Þegar ég borgaði endurskoðandanum reikninginn í fyrra hugsaði ég með mér að þetta væru ansi miklir peningar til þess að vera að borga einhverjum fyrir að gera vinnu sem ég gæti svo hæglega gert sjálf. Í ár sá ég um mín skil sjálf. Ég var mjög ánægð með mig þangað til ég fékk sent kvörtunarbréf frá skattinum, í raun hálfgert hótunarbréf. Ég fór því á fund skattstjórans. Ég hugsaði með mér að sá orðrómur að starfsfólk skattstjórans væri allt upp til hópa dónalegt væri einmitt bara orðrómur, gömul goðsögn. Ég var því létt á fæti þegar ég valhoppaði upp stigann og hugsaði með mér að þegar að ég væri búin að útskýra mál mitt fyrir skattmanninum myndum við hlæja saman að þessu öllu saman og hann segja mér að þetta væri allt í góðu. Hann myndi segja „farð þú bara og fáðu þér cappuchino, ég skal sjá um þetta leiðindardót”. Ég kom inná skrifstofu og sagði manninum, sem var kona, að ég væri í raun ekki með fyrirtæki, og að ég hefði bara ekki fattað að það ætti að gera þetta svona eða hinsegin. Ég er bara svona verktaki, tek að mér verkefni. Svo brosti ég. Konan brosti ekki. Þegar hún sagði mér að það færi ekkert á milli mála að ég væri með sjálfstæðan rekstur leið mér eins og ég væri sjö ára. Ég sagði því „ó, fyrirgefðu, ég skal laga þetta”. Svo fór ég. Ég hringdi í vinkonu mína sem er rétt eins og ég sjálf kaupsýslukona. Ég spurði hana ráða um svona kostnað, hagnað, reiknuð laun og annað slíkt. Hún sagði mér að fá mér endurskoðanda.  Á næsta ári verður þetta ekkert mál.

Hvað er að frétta?

Í gær var kona hérna í vinnunni að spá í að það væri vitleysa að hanga inná skrifstofu í svona góðu veðri eins og var í gær. Ég sagði henni að hafa engar áhyggjur vegna þess að í dag yrði veðrið bara ennþá betra og því væri tilvalið að taka sér frekar frí í dag. Hún tók sér frí í dag. Ég vona að samstarfskonu minni líki ennþá við mig.

Lífið

Í dag er ég ástfangin. Ég er ástfangin af lífinu sjálfu. Allt er eins og það á að vera.

Ég er ekki alveg viss um hvað það er nákvæmlega sem færir mér þessa gleði. Kannski er það að ég hef náð að fara út að hlaupa þrjá morgna í röð. Eða að Paris Hilton sé á leiðinni í fangelsi. Eða bara að það er komið sumar. Víhíhí!

Kannski finnst einhverjum þessi bloggfærsla mín púkaleg, eða jafnvel barnaleg. En þegar maður er ástfangin er manni alveg sama hvað öðrum finnst.

Heimsendir

Í gærkvöldi dó tölvan mín. Ég veit ekki af hverju. Ég var ekkert að skoða neitt dónalegt á internetinu, ég var bara í mesta sakleysi að skoða bók á amazon. Í dag fór ég til Sigga og hann tilkynnti mér að ALLT á tölvunni minni væri horfið. Það var mín lukka að ég hugleiddi í morgun, og las andlega  uppbyggilega bók á kaffihúsinu í hádeginu. Því annars hefði ég fengið taugaáfall. Ég er í jafnvægi og veit að þetta verður í fína lagi. 

Planið var að skrifa um mikilvægar uppgötvanir mínar um ástina, en nú get ég varla gert það þar sem ég er tölvulaus. Ég er bara í heimsókn hjá fr.B.  Fr. B hjálpaði mér með þessar uppgötvanir. Það er dónalegt að hanga í tölvunni þegar maður er í heimsókn. Annars er fr. B bara að vaska upp. Það er nú heldur ekkert til fyrirmyndar. Hún hefur ekki einu sinni boðið uppá kaffi og súkkulaði.

Ok, verð að fara fr. B. er farin að beita þögninni.

Grín

Klám

Þar sem ég er óð í klám ætla ég að eyða hádeginu mínu hér í dag.

Furðufuglar og pólitík

Ég finn fyrir sátt í hjarta með núverandi ríkisstjórn. Það er einmitt mikilvægt fyrir samfélagið að stór hluti þjóðarinnar sé sátt við ríkisstjórnina, ég tel líklegt að svo sé. Auðvitað eru einhverjir í fýlu. Það er aldrei hægt að gera öllum til hæfis.

Hvað varðar ráðherraskipan, þá er það nú bara eins og það er. Svona í heildina litið er þetta bara fínt held ég. Ég er mjög sátt við Jóhönnu í félagsmálaráðuneytinu. Það kom mér pínulítið á óvart að sjá Björn áfram í dómsmálaráðuneytinu, en kannski bara naive að vera eitthvað hissa á því. Ég hef mikla trú á Guðlaugi Þór sem heilbrigðisráðherra. Ég veit að margir vildu sjá Ingibjörgu sem forsætisráðherra. En fyrir utan að vera kona þá er Ingibjörg nú líka bara manneskja og við höfum reynslu af þeirri manneskju að stjórna borginni. Ingibjörg er frábær fyrir jafnréttisbaráttuna því eins og við vitum þá segjast flestir styðja jafnrétti kynjanna en hún gerir það í alvöru. Stærsta hlutfall þjóðarinnar vildi sjá Geir sem forsætisráðherra, þetta er því bara eins og það á að vera. Það besta er samt að núna munum við kannski þurfa að sjá minna af Össuri í einhverjum skólakrakka byssuslag. Steingrímur J. mun halda áfram að gagnrýna, en það hefur líka alltaf verið svo miklu skemmtilegra að hlusta á Steingrím heldur en Össur.

Ég hef stundum hugsað hvort það sé ekki einfaldara að fussa og sveia á hliðarlínunni heldur en að þurfa í alvöru að taka ákvarðanir og bera ábyrgð á þeim. Ég hlakka til að sjá hvort það sé eitthvað varið í þetta S lið.

Já og eitt enn, ég vona að Jón Sig. hafi sjálfur tekið ákvörðun um að hætta og hann langi virkilega ekki til að standa í þessu lengur. Þrátt fyrir að hann hafi ekki alltaf komið vel út í fjölmiðlum held ég nú samt að Jón hafi verið eitt það besta í boði hjá Framsókn. Af hverju fór Guðni ekki? Kannski vegna þess að hann er furðufugl, fólk hefur gaman af þannig fuglum.

Refsingar og Mandela

Á mínu heimili eru allir hressir á föstudagskvöldi. Hér sit ég reyni að leggja lokahönd á ritgerð um refsingar. Ásamt mínum fjölda mörgu störfum sat ég eitt námskeið á önninni sem heitir Sakfræði, og er hluti af MA námskeiðum í félagsfræði og afbrotafræði við H.Í. Þetta námskeið fjallar um refsingar og löggæslu og er virkilega skemmtilegt námskeið sem ég mæli mjög svo með fyrir alla sem hafa áhuga á lagalegu hliðinni á afbrotafræði. Allavega, ég er að fara yfir markmið og tilgang refsinga og skoða ýmsa þætti tengda því. Þetta er áhugavert efni og því ætti ég að hafa gaman að því að skrifa um þetta. En nú er ég komin með nóg, nóg af sjálfri mér. Ég lagði af stað í þetta ritverk mitt með mjög svo mikilvægan punkt sem ég vildi koma á framfæri. En svo les ég greinar og bækur og eftir hverja einustu grein sem ég les er ég komin með nýjan mikilvægan punkt. Ég virðist nánast alltaf vera sammála síðasta ræðumanni. Eina stundina er ég gjörsamlega sammála því að refsingar séu í sjálfu sér vondar og algjörlega óþarfar, og að það eitt að loka hverju einasta fangelsi myndi gera heiminn að góðum stað. Næstu mínútuna er ég hins vegar að færa rök fyrir því að dæma menn í ævilangt fangelsi fyrir einhver smábrot. Nei ok, ég ýki aðeins, ég er ekki fáviti. En ég er samt mjög svo áhrifagjörn sem hefur slæmar afleiðingar á afkastagetu mína þetta kvöldið.

Ég er samt góð. Ég tók próf á netinu þar sem athugaðar eru pólitísk viðhorf. Ég hefði getað lent á sama stað og Hitler en lenti á sama stað og Gandhi og Nelson Mandela. Ég hef því fengið staðfestingu á því sem mig hefur alltaf grunað, ég er góð. Prófið er hér http://www.politicalcompass.org/questionnaire

P.s ég kann ekki að setja svona tengil beint inn. Ég kann samt að baka kryddbrauð.

Draumur

Ég hef aldrei lesið mér neitt sérstaklega til um drauma, veit því ekki hvernig þeir virka. Stundum vakna ég morgun eftir morgun með hvert smá atriði úr draum næturinnar ljóslifandi í huga mér, en auðvitað vakna ég stundum og man ekki neitt. Suma drauma man ég ennþá mörgum árum seinna, öðrum hef ég gleymd samdægurs. Það kemur fyrir að mig dreymir eitthvað alveg glatað en yfirleitt dreymir mig samt eitthvað fallegt og skemmtileg, ég er nánast alltaf hamingjusöm í draumunum mínu. Það kemur þó fyrir að ég sé afbrýðisöm í draumi, sem ég er nánast aldrei vakandi. Það sem mér þykir erfiðast við drauma er að stundum tekur það mig smá tíma að átta mig á því hvað er draumur og hvað er raunveruleiki. Af hverju er ég að skrifa um þetta núna? Nú einfaldlega vegna þess að ég var að lenda í því að þurfa að stoppa og hugsa hvort minning sem var föst í höfðinu á mér væri raunveruleg eða hluti af draumi næturinnar. Þetta fékk á mig. Ég sá í dag mann sem ég þekki. Í nótt dreymdi mig að ég og þessi maður værum hjón. Þegar ég sá hann í dag voru það mín fyrstu viðbrögð að ganga til hans og heilsa honum eins og eiginkonur heilsa eiginmönnum sínum. Það var mín lukka að ég hafði 10 sek. til að hugsa, á þessum 10 sek. náði ég að stoppa allar hreyfingar og minna mig á að þetta væri ekki eignmaðurinn minn heldur bara vinur. Ég sagði þess vegna bara hæ, en mér leið mjög svo undarlega. Ég setti sorglegt lag á spilarann í bílnum og leyfði mér að syrgja hjónabandið í smá stund.

Ef fr. B væri ekki að vinna myndi ég hringja í hana og segja: gettu hvað mig dreymdi í nótt. Hún myndi þá líklega segja; ég veit ekki, hvað dreymdi þig? Þá myndi ég segja; nei gettu. Þá myndi hún segja; nei ég get það ekki, hvað dreymdi þig? Þá myndi ég loks segja henni það og við myndum hlæja.