Eitthvað svo old...

Þrátt fyrir að það sé skemmtilegra að vera ég núna á fertugsaldri heldur en það var að vera ég á tvítugs- eða þrítugsaldri þá þykir mér vænt um að láta hugann reika og rifja upp eitís og níntís tímabilið. Stundum sé ég eitthvað gamaldags sem minnir mig á eitthvað skemmtilegt. Flippað listafólk hefur reyndar alveg eyðilagt það að gamaldags föt séu gamaldags. Núna eru það helst fólk að reykja úti á götu eða auglýsingar frá Ungfrú Ísland sem ýta undir svona flashback.

By the way, á Íslandi er maður komin á fertugsaldurinn daginn sem maður verður 30 ára. Í Bandaríkjunum er maður á þrítugsaldri (in your thirties) alveg þangað til að maður verður 40 ára. Það er samt ekkert þess vegna sem   ég íhuga brottflutning.

P.s. allir þessir menn geta auðvitað líka verið konur.
 

P

Á ég að trúa því að Sjálfstæðisflokkur ætli að halda áfram í stjórnarsamstarfi við Framsókn? Geir var að enda við að segjast ætla að byrja á að tala við Jón, og að ef til vill þyrfti hann ekki að tala við fleiri. 

Ja hérna hér.

Kannski ætti þetta ekki að koma mér neitt á óvart. En ég var að vona að Sjálfstæðismenn gætu komið mér skemmtilega á óvart með því að reyna að vinna með hinum sigurvegurum kosninganna, Vinstri Grænum. 

 

Á æfingu íslenska Eurovision flokksins

Sviðsstjóri/danshöfundur: Svo munið strákar að vera bara nógu ógeðslega ýktir á sviðinu. Ýkið allar hreyfingar.

Trommarinn: Á ég að sveifla kjuðanum svona hátt upp í loft?

 
Sviðsstjóri/danshöfundur: Nei ennþá lengra. Og þið strákar líka, sleppið ykkur alveg.

 
Gítarleikarinn: Mér líður eins og fífl.

 
Sviðsstjóri/danshöfundur: Nei veistu, þér finnst það bara. Þér finnst þú ganga aðeins of langt en þetta lítur rosa vel út.

 
Bassaleikarinn: Er töff þegar ég sparka svona út í loftið?

 
Sviðsstjóri/danshöfundur: Já þetta er sjúkt. Þið verðið líka að syngja með og vera ógeðslega hressir.

 
Hin gítarleikarinn: Svona? Ertu viss um að þetta sé töff?

 
Sviðsstjóri/danshöfundur: Já þetta er málið.

Martröð

Ég vaknaði sveitt í morgun eftir eina verstu martröð sem ég hef fengið. Mig dreymdi að ég væri á balli með Eurobandinu. Þau Friðrik Ómar og Regína Ósk sungu og dönsuðu. Massaðir dyraverðir stóðu við útganginn og bönnuðu fólki að fara. 

Ferðaplön og kvikmyndaferð

Í dag er ég full af tilhlökkun og því sátt við lífið. Félagsvísindadeild hefur ákveðið að styrkja mig á mjög spennandi námskeið hjá háskólanum í Essex í sumar. Fr. B ætlar að fljúga með mér til London þar sem við munum eyða nokkrum rómantískum dögum saman áður en ég held á vit tölfræðinnar, hún verður þá eftir hjá bróður sínum. Fr. B hefur stungið uppá því að við förum á listasöfn. Hún virðist því hafa gleymd því að ég ólst upp í Breiðholti og hef ekkert gaman að list. Ég hef bara gaman að því að skoða skrítna útlendinga, versla ódýrar gallabuxur í einhverri risa stórri búð á Oxford street, drekka mikið af ódýrum bjór og hlæja hátt. Nei nei, kannski ýki ég þarna. Svo drekk ég auðvitað ekkert bjór og hef ekki gert í mörg ár, eða alveg frá því að ég uppgötvaði ofnæmið.

Þrátt fyrir upprunann hafði ég nú gaman af David Lynch myndinni sem ég sá á laugardaginn. Fr. B, sem vitnar stöðugt í moggablogg þessa dagana, sagði mér að einhver hefði skrifað að sú mynd væri bara fyrir fólk í Listaháskólanum. Annars er þessi mynd ein sú súrasta sem ég hef séð en mér leiddist ekki í eina mínútu. Ég er loksins búin að fatta atriðið með kanínunum, rosa tengi ég við þær. Ég fór í bíó með Hr. Promazin og fr. B. Þetta var ekki í fyrsta sinn sem ég fer í bíó á laugardagskvöldi með þessu góða fólki. Þau tvö eru alveg hreint fyrirtaksfólk sem ég þakka guði fyrir að hafa kynnst en þau kunna ekki að vera í bíó, eru nú samt engir unglingar. Það á ekki að tala um það sem er að gerast fyrr en myndin er búin og maður er komin út í bíl, ef þetta hefði verið einhver önnur en þau hefði ég ekki sætt mig við þetta hvísl og fliss.

 

Þetta er námskeiðið sem ég er að fara á:  http://www.essex.ac.uk/methods/courses/descriptions/2b07.shtm

 

Kántrí

Ég hef lengi haft mikið dálæti á kántrí tónlist, þá sérstaklega kántrí tónlist sem er samin og flutt af konum. Ég á góðar minningar af mér sem lítilli stelpu að syngja með Tammy Wynett. Á vissum tímabilum í mínu lífi, sérstaklega á unglingsárunum, hef ég ekki haft hátt um ást mína á kántrí sökum ótta við að vera álitin púkó. Já það er nú fátt verra en að vera álitin púkó. Á síðustu árum hef ég verið meira og meira að sættast við kántrístelpuna í mér. Ég var rétt áðan að hlusta á hana Lorettu Lynn og fékk smávægilegan kökk í hálsinn. Ég fór þó ekki að gráta. Grátur er veikleikamerki og ég mun aldrei gerast sek um slíkan ósið. Ég furða mig stundum á því hvers vegna ég tengist kántrí kerlingunum mínum svona sterkum böndum. Ég hef aldrei verið gift drykkjusjúkling sem ég hef þurft að taka ákvörðun um að standa með, pabbi minn hefur hvorki unnið í kolanámu né verið prestur, ég hef aldrei búið í smábæ þar sem allir eru að tala um vandræðin á heimilinu mínu, ég hef aldrei unnið í verksmiðju (hvorki frá 9-5 né frá 8-4) ég hef aldrei átt kærasta sem hefur haldið framhjá mér með bestu vinkonu minni og hef lítið sem engin kynni almennt af svona forboðnum ástum. Ég á ekki einu sinni kúreka hatt. Annars er þetta textinn sem olli sorginni, þessi orð finnst mér alltaf frekar dapurleg:

I brought along our little babies
'Cause I wanted them to see
The woman thats burning down
Our family tree.

No, I didn't come to fight
If he was a better man I might
But I wouldn't dirty my hands
On trash like you, no.

Bring out the babies, daddy
That's who they've come to see
Not the woman thats burning down
Our family tree

Sorry!

Ég hef nú gert mér grein fyrir því að ég er orðin eins og ein af þessum smáborgaralegu bloggurum sem blogga um að bæta mataræðið mitt og líkamsræktina og þvíumlíkt.  

Ég lofa að taka mig á í framtíðnni. Það er aldrei að vita nema ég bloggi um Jónínu Bjartmarz á morgun. 

Kosningar

Þrátt fyrir að engin hafi boðið mér í mat þarna um daginn hef ég ekki gefist upp á skammtaeðlisfræðinni (Quantum Phisics). Ég ætla að gefa þessu meiri tíma, prófa þetta á fleiri sviðum í lífi mínu. Fræðingarnir segja að maður geti áorkað hverju sem er með huganum einum, maður verður auðvitað að trúa því að það sem mann langar í sé mögulegt. Veit ekki hvað klikkaði þarna með matinn um daginn. Ef ég hefði ekki trúað hefði ég tekið gulrótarbuff út úr frysti svona bara til öryggis, það gerði ég hins vegar ekki. Dóttur minni var boðið í mat en ég endaði með að borða salat og ristað brauð, ein. Mér var svo seinna um kvöldið boðið í desert, þannig að kannski virkaði þetta eftir allt. Ég þáði þó ekki þetta ísblóm hjá fr. B því eins og flestir vita er ég í megrun. Ég er einmitt að beita hugarorkunni sem stoðtæki í megruninni. Ég tek þó enga sénsa þar. Ég hitti þess vegna líka litla bróðir minn, sem er svona líkamsræktarþjálfari, þrisvar í viku og lyfti með honum lóðum. Eða ég lyfti lóðum og hann skrifar eitthvað niður á blað og segir; gott hjá þér. Ég styrki þess vegna fjölskylduböndin á sama tíma og ég styrki vöðvanna. Ég fer einmitt að hitta litla bróðir minn í fyrramálið til að lyfta meiri lóðum. Þessi litli bróðir minn er líka söngvari. Ég ætla að muna að spyrja hann í fyrramálið hvort hann hafi einhvern tímann sungið í sturtu. Ég held nefnilega að þetta sé bara rugl með að syngja í sturtu. Ég hef aldrei sungið í sturtu, og hef aldrei heyrt í neinum syngja í sturtu.  

Leyndarmálið

Ég er að horfa á myndina The Secret. Vegna hálsmeiðslanna minna þarf ég að taka mér smá pásu frá vinnu. The Secret er krúttleg mynd sem kemur mér í gott skap. Þetta er heimildamynd um Quantum Phisics (sem ég man ekki akkúrat núna hvað heitir á íslensku). Þessi fræði fjalla í mjög stuttu máli um mátt hugans. Núna er ég að beita hugarorkunni til þess að fá einhvern til að bjóða mér og dóttur minni í mat í kvöld. Ég get ómögulega eldað með þennan háls. Ég bíð spennt að vita hvort þetta virki, eins og er fræðin lofa.

Sjúklega vel heppnuð fyrirsögn

Ég sest við tölvuna, opna Internetið og heimsæki bloggsíðuna mína. Ég baða út höndunum, andvarpa og spyr sjálfa mig hver sé tilgangurinn með þessu öllu saman. Ég er þá ekki að spyrja hver sé tilgangurinn með þessu lífi, ég veit vel hver hann er. Ef ég hefði verið að spyrja hver tilgangurinn með þessu lífi væri gæti einhver haldið að ég væri þunglynd og jafnvel tilbúin að gefa þetta allt uppá bátinn. En nei aldeilis ekki, ég mun þrauka áfram a.m.k. á meðan ég er enn ung og falleg. Nei ég spyr hver tilgangurinn með þessu bloggi sé. Markmið og skipulag eru mín kjörorð. Ég er hvorki að finna fyrir markmiði né skipulagi hér. Get ekki sagt að ég sé sérlega stolt af sjálfri mér í augnablikinu.

 

Ég ætla út í göngutúr á eftir og hugleiða þetta, kannski fá ráð hjá fröken B. Ef ég finn ekkert gott svar, má búast við að ég segi upp þessari áskrift.